ความเสียสละ กับการจัดการความพึงพอใจ

ความเสียสละ บางที น้อยๆก็ดี แต่ถ้ามากไป
หมายถึง ให้ทุกคนไม่ได้อะไรเลย

เคยอ่านเรื่องของจีนบางเรื่อง ปรัชญาเขาบอกว่า
ถ้ามี ใครขอมากๆ ก็ควรให้ แต่ว่าบางครั้งก็ไม่ควรให้
ควรให้เพราะเพื่อให้ทุกคน ทำงานถึงจุดหมายที่หวังของแต่ละคนได้

แต่ถ้าไม่ควรให้ เพราะ เมื่อให้แล้วทุกคนเสียหมด
ไม่มีใครถึงจุดหมายสักคน
และก็ไม่ใช่ทุกคนที่จุดหมายในชีวิตเหมือนกัน
บางคนอยากได้ ชื่อเสียง บางคนอย่างได้ความนับถือ บางคนแค่ความสบายใจ บางคนแค่อยากได้เงินทอง
ขณะที่บางคน ยอมเสียชื่อเสียง ยอมเสียความนับถือ ยอมเสียความสบายใจ ยอมเสียเงินทองอย่าง ไม่ใส่ใจเลย

นั่งหมายถึงในภาวะที่ทุกคนเสียสละมากจนเกินไปนั้น
แปลว่าเราไม่ได้ดู ปัจเจกบุคคล
ไม่ได้รู้ว่า แต่ละคนต้องการอะไรกันแน่ คนที่พร้อมจะเสียเพื่อแลกอีกสิ่งมาก็อาจมีอยู่
เขาอาจไม่ต้องการ สิ่งที่เหมือนกับเราๆ

นั่นหมายถึงการจัดคนให้เหมาะกับงานที่ไม่เหมาะสม
เพราะทุกคน ต้องการไม่เหมือนกัน สิ่งที่ขาดแคลนนั้น อาจได้มามากจนล้น
เพียงหาสิ่งที่ คนที่พร้อมจะให้เขาต้องการเท่านั้น

ดังนั้นเหตุที่บางครั้งไม่ควรเสียสละมากเกินไป
เพราะ ควรเพิ่มการจัดการ คน และความต้องการของคน มากขึ้น
และคนต่างๆจะได้ไม่ติดขัด ในความรู้สึก

เช่นถ้า IT ก็เช่นบางคนต้องการโค้ด บางคนต้องการ เป็น Admn
บางคนต้องการชื่อเสียง บางคนต้องการสงบ บางคนต้องการผ่อนคลาย
แค่เขาได้รับสิ่งที่เขาต้องการ และให้เลือกว่าถ้าทำอันนี้ได้ คุณทำอีกอย่างไม่ได้นะ
แค่นี้ ก็น่าจะช่วยได้
หรือว่า หากคุณต้องการมีสิทธิพิเศษ ขึ้นบอร์ดคุณก็ต้องเสียสละเวลา
หากคุณต้องการ มีเวลามากขึ้น คุณก็ต้องลดเงินลง
หรือ หากคุณต้องการ เงินมากขึ้น คุณก็ต้องขยันและมาเช้า
หากคุณต้องการบางอย่างคุณอาจต้องเสียบางอย่าง เป็นข้อแลก หรือ
บางครั้งหากเขาไม่มีอะไรแลก หรือ อาจย้ายอยู่ตำแหน่งที่เหมาะสมที่เขาก็พอใจ ระดับหนึ่ง

คิดว่าการที่คนต่างๆต้องเสียสละนั้น เกิดจาก
การมุ่งให้ ระบบ เป็นแบบเดียวและคิดว่าทุกคนต้องทำเหมือนกัน
หากวันหนึ่งเรามีระบบ ที่ดีพอ
ก็ไม่ใช่ทุกคนที่จะต้องเสียสละ จะน้อยที่สุดที่จะต้องเสียสละ
และ แม้เสียสละแล้วก็จะต้องไม่เสียความต้องการ ที่แท้จริงของเขา

ดังนั้นถ้าเป็นไปได้ ถ้าหาความต้องการลึกๆของเขาให้ได้ แต่ละคน
สิ่งที่เคยขาดแคลน และต้องหามายาก อาจหาได้ง่ายๆ
ด้วยความเต็มใจ ไม่ต้องใช้แรงเลย และเป็น Win-Win ชนะทุกฝ่ายได้

ต้องระวังกรณี ที่ เรามีผลไม้ ส้มกับแตงโม คนแรกอยากกินส้ม คนสองอยากกินแตงโม
แล้วด้วยความไม่รู้ ของเรา
เราให้แตงโมกับคนแรกแล้วเราก็บอกให้เขา อดทนนิด เสียสละหน่อย
แล้วเราก็ให้ส้มกับคนที่สอง แล้วเราก็บอกให้เขาเสียสละเช่นกัน
บางครั้ง มันเป็นว่าไม่มีใครได้สิ่งที่อยากได้เลย ทั้งสองคนอาจทิ้งผลไม้ทั้งสองอย่าง
และบ่นในใจไม่มีใครได้สิ่งที่ต้องการเลย
ทั้งๆที่จริงๆ บางกรณีมีทรัพยากร พอสำหรับหลายๆคน นั่นเป็นการสิ้นเปลืองโดยไม่จำเป็น
และทำให้เกิดความ ไม่สบายใจ

เพียงแค่จัดการความพอใจ และจัดการแบ่งทรัพยากร ตามที่แต่ละคนอยากได้
และมีเงื่อนไขให้เขาเลือกว่าจะเอาอันไหน ไม่เอาอันไหน ด้วย

อืม เขียนไปเขียนมา เหมือนบัตรเติมเงิน หรือระบบบัตรโทรศัพท์เลย
เลือกได้